საცურაო აუზის მოვლა f search engine s

 აუზი ბასეინის ბასეინი მოვლა წყლის sacurao auzis movla basenis movla rogor mouarot როგორ მოუაროთ movuarot მოვუაროთ wyals tskals tsklis წყალს

პრობლემები და მათი მოგვარების ხერხები

პრობლემები

1. მღვრიე, რძისფერი წყალი.

2.მწვანე, მღვრიე წყალი, ლორწოვანი კედლები და ფსკერი,წყალმცენარეები.

3.ქლორის ძლიერი სუნი, თვალებისა და კანის გაღიზიანება

4.ხორკლიანი კედლები, მღვრიე ან რძისფერი წყალი

5.წყალი ძალიან ქაფდება

6.კოროზია

7. მწვანე გამჭვირვალე წყალი, ან ყავისფერი წყალი

8. თმები იღებება მწვანედ, შავი ლაქები აუზის კიდეებზე


სავარაუდო მიზეზები

1.
ა)ბევრი ორგანული დამაბინძურებელი ნივთიერება
ბ)მცირე რაოდენობის სადეზინფექციო საშუალება
გ)ფილტრის არასწორი მუშაობა

2.
ა)წყალმცენარეების ზრდა
ბ)წყალში ალგიციდის პატარა კონცენტრაცია

3.ძნელად გახრწნადი ნივთიერებების (ქლორამინების) დიდი რაოდენობა.

4.კირიანი ნალექის გაჩენა ძალიან მაღალი PH ან ტემპერატურის გამო.

5.ძალიან აქაფებული ალგიციდი, გამწმენდი საშუალებების ნარჩენები.

6. ძალიან დაბალი PH ან ქლორის მაღალი შემცველობა

7. რკინის არსებობა წყალში

8. სპილენძის არსებობა წყალში



პრობლემის მოგვარება

1. შოკური ქლორირება, კოაგულაცია, ფილტრის გაწმენდა.

2. მექანიკური ხერხით წყალმცენარეების მოშრება, ფილტრის გარეცხვა, შოკური ქლორირება/ კოაგულაცია. ალგიციდის ორმაგი დოზა.

3. წყალში ქლორის შემცველობის შემოწმება. თუ თავისუფალი ქლორის კონცენტრაცია აღმოჩნდება 0,3 მგ/ლ ქვევით მაშინ საჭიროა შოკური ქლორირება, პარალელურად ახალი წყლის დამატება, კოაგულანტის გამოყენება.

4.მექანიკურად კირიანი ფენის/ნადების მოშორება ჯაგრისით, ფსკერზე მტვერსასრუტით. თუ ძნელად შორდება მაშინ სპეციალური ქიმიაა საჭირო.

5.ახალი წყლის დამატება ფილტრის გაწმენდის შემდეგ.

6. PH დონე დავაყენოთ 7,2ზე, დავამატოთ ახალი წყალი, PH დაგდებისთვის არ გამოვიყენოთ მარიმჟავა.

7.აქაც დავაბალანსოთ PH. რკინის მოშორებისთვის კოაგულანტი

8. აქაც იგივე რაც მე–7 პუნქტში.

ტესტერები

წყლის ხარისხის, მასში არსებული კონცენტრაციების შესამოწმებლად არსებობს უამრავი საშუალება.

მთავარი ვიცოდეთ PH დონე და ქლორის შემცველობა, განსაკუთრებით კერძო აუზებში.
წყლის სიხისტე, იზოციანურის მჟავა, აქტიური ჟანგბადი,ბრომი და სხვ. უკვე საჭიროემისამებრ.

პირველ სურათზეა წვეთოვანი ტესტერი

წითელ ფლაკონში ფენოლის სითხეა, ყვითელში OTO (orthotolidine). შუაში კი კოლბები წყლისთვის. ვავსებთ მათ აუზის წყლით,(წყალს ვიღებთ 15–20 სმ სიღრმიდან, ზედაპირიდან არა!) შემდეგ,წითელ თავსახურიან კოლბაში ვამატებთ 3–4 წვეთ ფენოლს, ხოლო ყვითელთავსახურიანში 3–4 წვეთ OTOს. ვანჯღრევთ. წყალი იცვლის ფერს, შემდეგ (სასურველია დღის შუქზე) ამ ფერს ვადარებთ გვერდებზე მოცემულ ფერებთან და იმის მიხედვით ვაკეთებთ ანალიზს. როგორც ხედავთ კონკრეტულად ეს ტესტერი არის PH, ქლორისა და ბრომისთვის. 3–1ში. არსებობს კიდევ სხვა, 5–1,6–1 და ა.შ

იგივეა პრინციპზეა ტაბლეტებიც,წვეთების მაგივრად. ოდნავ ძვირი ღირს და თითქოს უფრო ზუსტად ადგენს.

არის ასევე ტესტ–ჩხირებიც, ესეც მარტივ პრინციპზეა, ვყოფთ წყალში რამდენიმე წამით,შემდეგ ვიღებთ და ვადარებთ ფერებს.

ყველაზე ზუსტი კი ელექტრონული ტესტერია,(ჩინურებს არ ეხება) ვინაიდან თვალმა შეიძლება რაღაცპონტში მაინც მოგვატყუოს.თან უფრო ეკონომიურია ყოველდღიური შემოწმებისთვის, დროც ნაკლები მიაქვს. ილუსტრაცია არ იქნება ვინაიდან ერთმანეთისგან განსხვავებული ფორმებია წარმოდგენისთვის ძნელია რომელიმეს შერჩევა.

დამატებითი ქიმიური საშუალებები: კოაგულანტი/ფლოკულანტი და ალგიციდი

როგორც უკვე ვახსენეთ, ქვიშის ფილტრები მხოლოდ გარკვეული ზომის ნაწილაკებს იჭერენ. უფრო მცირე ნაწილაკებისთვის კი საჭიროა კოაგულაცია, იმისთვის რომ ერთმანეთს შეაწებოს და აქციოს ფილტრისთვის საჭირო ზომებად. ფლოკულაცია კოაგულაციის სახეობაა, რომლის დროსაც წარმოიქმნება ფხვიერი ფანტელივით აგრეგატები. კოაგულანტები ფლოკულანტებისგან (ფლოკი) განსხვავდება ფორმით, სიმკვრივით და წარმოქმნილი ნაწილაკების ზომით. პრაქტიკაში ამ განსხვავებას დიდ ყურადღებას არ აქცევენ, კოაგულანტებს ეძახიან ფლოკულანტებს და პირიქით.
კოაგულანტის შედეგად სუსპენზიური ნაწილაკები მსხვილდებიან და ფილტრი უკვე ადვილად იჭერს მათ. ფლოკულანტის შედეგად კი ესეთი ნაწილაკები ნალექოვან ფანტელებად იქცევიან, რომელსაც შემდეგ ფილტრი წმინდავს. საზოგადოებრივ აუზებში აყენებენ ფლოკის/კოაგულანტის დოზირების ავტომატურ სისტემებს, რომლებიც პერიოდულად იფრქვევიან მილში მექანიკურ ფილტრამდე.
ასევე არსებობს "შოკური" კოაგულაცია, როცა გამორთული პომპის დროს,დაწყნარებულ წყალში ამატებენ კოაგულანტს და რამდენიმე საათში, წარმოქმნილ ნალექს იღებენ წყლის მტვერსასრუტის საშუალებით. შეიძლება ასევე ცირკულაციის რეჟიმში. დაუშვებელია ფილტრაციისას.

ალგიციდი – ქიმიური პრეპარატია ჰერბიციდების ჯგუფიდან, განკუთვნილი წყალმცენარეების საწინააღმდეგოდ, წყლის ფერის შესანარჩუნებლად. ადამიანისთვის უსაფრთხოა. საჭიროა პერიოდულად ვამატოთ წყალში. მანამდეც, სანამ ცარიელ აუზს წყლით ავავსებდეთ, მისი კედლები უნდა დავამუშაოთ ალგიციდით, განსაკუთრებით ღია აუზებში.ალგიციდში დასველებული ნაჭრით გავწმინდოთ კუთხეები, კედლები, და შემდეგ უკვე ავავსოთ წყლით. თუ გვეზარება მაშინ "შოკური" დოზა გახდება საჭირო თავიდანვე.

იონიზაცია

იონიზაცია – ეს არის ნივთიერების უმცირესი ნაწილაკების განცალკევების პროცესი.ფილტრაციის სისტემაში მოთავსებულ
ელექტოდების ბლოკში, სუსტი დენის ზემოქმედებისას ხდება სპილენძის და ვერცხლის იონების გამოყოფა. წყლის ნაკადით ეს იონები ხვდებიან აუზში. ვერცხლის იონები ანადგურებენ ბაქტერიებს და ვირუსებს, სპილენძის იონები კი ხელს უშლიან წყალმცენარეების წარმოქმნას.ასევე წყალი სუფდავება სხვა ზედმეტი შენაერთებისგან.

+
პროლონგირების უნარი ( სპილენძის და ვერცხლის იონები დიდი ხნით რჩებიან აქტიურ მდგომარობაში და წმინდავენ წყალს, რაც ნაკლებად საჭიროს ხდის დამატებით დეზინფექციას ქიმიური რეაგენტებით, კერძოდ ქლორით.

აუზის წყლის ხარისხი შესაბამისობაშია სასმელის წყლის ხარისხთან.

იონიზატორისა და ოზონატორის კომბინაცისას შეგვიძლია საერთოდ გამოვრიცხოთ ქლორი. (დიდი ზომის აუზების გარდა)

არ აქვს სუნი,ალერგიული რეაქცია, არ აღიზიანებს კანს/თვალებს

სპილენძის იონები ასევე ასრულებენ კოაგულანტის ფუნქციას.

–
ბოლომდე არარის შესწავლილი მეტალის იონების ზემოქმედება ადამიანის ორგანიზმზე.
დიდ აუზებში მაინც საჭიროა დამატებით ქლორი
იონიზაციის სისტემა ცუდად ეწყობა სხვა სადეზინფექციო სისტემებთან.

ყველაზე გავრცელებულია იონიზაცია+ქლორირება, იონიზაცია+ოზონირება უფრო ნაკლებად ვინაიდან გაცილებით ძვირი ჯდება.

ელექტროლიზი და ულტრაბგერითი მეთოდი

ესეც თანამედროვე მეთოდია. მარილის ელექტროლიზის სისტემებში ქლორშემცველი რეაგენტი გამომუშავდება ჩვეულებრივი სუფრის მარილის (NaCl) ხსნარისგან. ელექტროლიზი ეს არის ფიზიკო–ქიმიური პროცესი, როცა სითხე (ელექტროლიტი), ელექტრული დენის ზემოქმედებისას იშლება დადებით და უარყოფით იონებად.

არსებობს მარილის ელექტროლიზზე დაფუძნებული სისტემის ორი ვარიანტი:

1.ელექტროლიზური მოწყობილებები, რომლებიც მუშაობენ გამდინარე ელექტროლიზის მეთოდით. აუზის წყალს უმატებენ მცირე რაოდენობით მარილს, იმისთვის მარილის ელექტროლიზის შედეგად გამომუშავდეს ძლიერი სადეზინფექციო საშუალება გაჯერებული აქტიური ქლორით. ამ დამჟანგავს თავისი მისიის შესრულების შემდეგ, შეუძლია ისევ უკან გადაიქცეს მარილად.
ე.ი აუზიდან წამოსული "დამარილებული" წყალი გაივლის ელექტროლიზერში; ელექტროქიმიური რეაქციისას წარმოიქმნება ახალი ქიმიური ელემენტები და შენაერთები – ქვექლოროვანი მჟავა(HClO),რომელიც დაჟანგვის მეთოდით სპობს ორგანულ ნივთიერებებს (მიკრობებს ბაქტერიებს ვირუსებს წყალმცენარეებს), წარმოადგენს წყალბადის (H2) რეაქციის პროდუქტს, რომელიც მოივლის მთლიან წყლის ზედაპირს, ასევე თავიდან მიღებული რეაქციის შედეგად დარჩენილი კომპონენტების NaOH და HCl მარილი (NaCl) და წყალი(H2O). ელექტროლიზის პროცესში ამ დროს მარილი განმეორებით გამოიყენება  და რეაქციის ციკლი იწყება თავიდან.
ქლორამინები ელექტროდებთან გავლისას ნადგურდებიან და გამოყოფენ ქლორს რომელიც შემდეგ თავიდან იქნება გამოყენებული.

2. ელექტროლიზური მოწყობილობები, რომლებიც გამოიმუშავებენ ქლორს ცალკე,რაიმე ტევადობაში. ამ დროს აღარ გვჭირდება მარილის ჩამატება აუზში. აიროვანი ქლორი წარმოიქმნება სუფრის მარილის ელექტროლიზის შედეგად სპეციალურ განყოფილებაში, შემდეგ კი მკაცრი დოზებით მიეწოდება აუზს. წყალში წარმოიქმნება ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი.

+
ქლორირების ეფექტურობა.
ეკონომიურობა (სუფრის მარილის ხარჯი).
არ გვხდება ქლორი გადაჭარბებული დოზით, ვინაიდან ქლორი თანდათანობით გამომუშავდება.
საჭირო კონცენტრაციის შენარჩუნება სენსორების საშუალებით რომლებითაც აღჭურვილია ესეთი ტიპის სისტემები, რომელებიც უწევენ კონტროლს ქლორის შემცველობასაც და საჭირო რაოდენობით ქლორის გამომუშავებას დეზინფექციისთვის.
მცირე რაოდენობის მარილი კი სასარგებლოა კანისთვის და ზოგადად ჯანმრთელობისთვის, ანტისეპტიკადაც ხომ ითვლება.

–
წყლის ზედაპირი რისკის ფაქტორის ქვეშ რჩება, ვინაიდან წყლის დეზინფექცია ხდება მხოლოდ მოწყობილობაში გავლის დროს. ბეტონის აუზის შემთხვევაში კუთხეებში,პირაპირებში, ნაკერებში ბინადრობს ძალიან ბევრი ბაქტერია რომლებსაც მარტო ქლორის შოკური დოზები უშველის.
ეს მეთოდი გავრცელებულია როგორც კერძო და საზოგადოებრივ აუზებში.სასტუმროს /სანატორიული ტიპის დაწესებულებების აუზებში.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––

რაც შეეხება ულტრაბგერით მეთოდს, ამ დროს ხდება უჯრედის გარსის გახეთქვა ულტრაბგერით, რის შედეგადაც ორგანიზმი იღუპება. ასევე შეუძლია გარკვეული ქიმიური შენაერთების განადგურებაც.მასზე არ მოქმედებს ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა მღვრიე წყალი, ხასიათი და მიკროორგანიზმების რაოდენობა. უფრო რთული სისტემაა,ფასიც ძვირია, და ვინაიდან ერთ–ერთი უახლესი მეთოდია ჯერჯერობით იშვიათად გამოიყენება.

წყლის დამუშავება ულტრაიისფერი გამოსხივებით

ამ დროისთვის უი(ულტრაიისფერი) გამოსხივება ერთ-ერთი ყველაზე პერსპექტიული ურეაგენტო მეთოდია წყლის გაუსნებოვნებისთვის. უი გამოსხივებას შეუძლია შეაღწიოს უჯრედის კედელში, დნმ (დეზოქსირიბონუკლეინის მჟავა)/ რნმ (რიბონუკლეინის მჟავა)–მდე, შთანთქავს მათ ნუკლეოტურ ნაწილს, რის შედეგაც პათოგენური მიკროორგანიზმების დნმ/რნმ კარგავს გამრავლების უნარს.

უი გამოსხივება გამოირჩევა მაღალი ეფექტურობით პათოგენური მიკროორგანიზმების მიმართ, ბაქტერიებისა და ვირუსების წინააღმდეგ, შლის ორგანულ ნივთიერებებს.

მიკროორგანიზმებს არ უნვითარდებათ რეზისტანტულობა.
შლის ქლორამინებს.
უი დასხივება მაღალი დოზითაც, არ ცვლის წყლის ქიმიურ შემადგენლობას (დამჟანგავი მეთოდებისგან განსხვავებით), არ მიმდინარეობს მავნე ქიმიური შენაერთების წარმოქმნის გვერდითი პროცესი.
ეკონომიურია და უსაფრთხო.


უნდა ვაკონტროლოთ რკინის შემცველობა წყალში. საჭიროებისას უნდა გავწმინდოთ წყალი რკინისგან.
ზოგი ორგანიზმებს ახასიათებთ უი გამოსხივების მიმართ მდგრადობა.
თუ წყალში არსებობს მაღალდისპერსიული შენაერთი (ის რაც ძნელად იშლება), შეიძლება გადაეფაროს/ ერთგვარი ფარი გაუკეთოს სხვა მავნე მიკრობებს, რომლებიც ვერ მიიღებენ ულტრაიისფერ დასხივებას. ამ შენაერთების დასაშლელად იყენებენ სხვა ნივთიერებებს მაგ.ქლორს. წყლის ზედაპირიც ასევე დაუცველია,ვინაიდან მომენტალურად ასუფთავებს და არ გააჩნია პროლონგირების უნარი.
როგორც მიხვდით კომბინირებული მეთოდი აქაც იდეალური ვარიანტია, სადაც წყალი ჯერ დამუშავდება ქლორით, შემდეგ კი გაივლის ულტრაიისფერ სხივებს. საზოგადოებრივი აუზები ძირითადად კომბინირებულ მეთოდს იყენებენ, ხოლო კერძოებს შეუძლიათ ქლორის გარეშეც გაართვან თავი.

ოზონი

ოზონი წარმოადგენს აირს, ჟანგბადის ყველაზე აქტიური ფორმით. ითვლება ერთ–ერთ ყველაზე ძლიერ დამჟანგავად, სპობს ბაქტერიებს, სპორებს და ვირუსებს. ეს მეთოდი პრინციპში იგივეა რაც ბუნებრივი გზით გაწმენდილი წყალი, ოღონდ დასწრაფებულ ვარიანტში.

ოზონის ეფექტურობა გაცილებით მაღალია ვიდრე ქლორის ან ჟანგბადის. მაგ. პათოგენურ მიკროორგანიზმებს ანადგურებს 15–20 ჯერ, ბაქტერიების სპორულ ფორმებს 300–600–ჯერ სწრაფად ვიდრე ქლორი. პოლიომიელიტის ვირუსი კვდება ოზონის 0,45 მგ/ლ კონცენტრაციის დროს 2 წუთში, როცა ქლორის შემთხვევაში ორმაგი დოზის დროსაც კი მხოლოდ 3 საათში.
არ წარმოქმნის ქლორამინებს, შესაბამისად კანისა და თვალების გაღიზიანება გამოვრიცხეთ.ასევე არ ტოვებს არანაირ სუნს.
წყალს მატებს ცისფერ ელფერს (ქლორი– მწვანეს)
ზედმეტი დოზირება არ წარმოადგენს პრობლემას, ვინაიდან დამუშავების შემდეგ ოზონი იქცევა ისევ ჟანგბადად, ასევე არ წარმოქმნის არანაირ სხვა ზედმეტ შენაერთებს.

მინუსებს რაც შეეხება, ოზონს არ გააჩნია პროლონგირების (წყალში დიდი ხნით აქტივობის) უნარი ვინაიდან არასტაბილური აირია და სწრაფად იხსნება.
ეს მეთოდი უფრო ხარჯიანია ვიდრე ქლორით დამუშავება.
წყლის ზედაპირი ასევე რისკის ქვეშაა(როგორც მაგ. ულტრაიისფერი სხივებით დამუშავებისას), ვინაიდან გაუსნებოვნება ხდება მხოლოდ იმ წყლის რომელიც ოზონის სადეზინფექციო მოწყობილობაში გაედინება.
ტოქსიკურია შესუნთქვისას, კეტავს სასუნთქ გზებს და ამასთან ერთად ცეცხლსაშიშია/ფეთქებადია. ამიტომ ოზონთან მუშაობის დროს მაქსიმალურად უნდა გამოვიჩინოთ ყურადღება და დავიცვათ უსაფრთხოების ნორმები.

ყველაზე იდეალური ვარიანტია ოზონირებასთან ერთად მცირე დოზით ქლორის გამოყენებაც. ვინაიდან ქლორის კონცენტრაცია დაიცავს წყლის ზედაპირსაც და ხელს შეუშლის პათოგენური მიკროორგანიზმების გავრცელებას. ამ შემთხვევაში ქლორამინების წარმოქმნა მინიმუმამდე იქნება დაყვანილი, არ იქნება არც სუნი არც თვალების/კანის გაღიზიანება. როგორც წესი ამ კომბინირებულ მეთოდს იყენებს ყველა საზოგადოებრივი აუზი.

ბრომი და აქტიური ჟანგბადი

        ბრომირების მეთოდი ითვლება ქლორირების ალტერნატივად. ისევე როგორც ქლორი, ბრომიც ჰალოგენურია და ძლიერი დაჟანგვით (წყლის დამუშავებით) გამოირჩევა.

მოქმედებს მიკროორგანიზმების ფართო სპექტრზე, ბრომი კლავს ვირუსებს,ბაქტერიებს,სოკოებს, ხელს უწყობს წყლიდან ორგანული შენაერთების მოშორებას. უფრო ეფექტურია წყალმცენარეების საწინააღმდეგოდ, ასუფთავებს წყლის ზედაპირსაც.

მაღალ PHზე მაგ. 8,0ზე წყლის გაუსნებოვნების ეფექტურობა შეადგენს 86% როცა ქლორის შემთხვევაში ამ დროს 33%–ია.

ბრომირება არ მატებს წყალს სიხისტეს.
დიდი ხნით ინარჩუნებს აქტიურობას წყალში.
ბრომის შემცველი პრეპარატები არ აღიზიანებენ კანს და თვალებს.
ულტრაიისფერი სხივების მიმართ არიან რეზისტანტულები.
ბრომირების დროს არ წარმოიქმნება ტოქსიკური ნივთიერებები.
ბრომის შენაერთებს არ აქვთ სპეციფიური სუნი.

ეფექტურობით დგას ქლორისა და აქტიური ჟანგბადის შუა, ამიტომ ბრომი ყოველთვის ვერ უმკლავდება დიდი მოცულობის აუზებს. ფასიც გაცილებით ძვირია.

და სწორედ ამ ძვირადღირებულობის გამო, ყველა მისი დადებითი მხარეების მიუხედავად, არ არის იმდენად პოპულარული და ძირითადად გამოიყენება მცირე ზომის აუზებში/ სპა ჯაკუზებში.

წყლის გაუსნებოვნება აქტიური ჟანგბადის მეშვეობით

მოქმედების პრინციპი ასეთია: წყალში იფრქვევა ჟანგბადშემცველი რეაგენტი, რომელიც იხსნება, გამოყოფს ჟანგბადს და სპობს ბიოლოგიურ დაბინძურებებს. ეფექტურია მიკროფლორის წინააღმდეგ. არ აღიზიანებს თვალებს / კანს ვინაიდან არ წარმოშობს ქლორამინებს და სხვა მავნე პროდუქტებს.

წყლის 28 გრადუსზე მეტ ტემპერატურაზე დაჟანგვის ეფექტურობა მცირდება.
ქლორთან შედარებით უფრო ძვირია.მალე იშლება, ანუ მოკლევადიანი აქტივობა აქვს წყალში და შესაბამისად ითხოვს უფრო მეტ დოზებს.
ჟანგბადშემცველი რეაგენტის (წყალბადის ზეჟანგი/პერეკისი)გადამეტებული დოზირების შემთხვევაში კი ჯანმრთელობისთვის უფრო მძიმე შედეგებია მოსალოდნელი ვიდრე გადამეტებული დაქლორვის დროს.
ასევე საჭიროებს ხოლმე პერიოდულ ქლორირებას.
ეფექტურია დახურული, პატარა მოცულობისა და მცირე დატვირთვის მქონე აუზებისთვის.

ქლორი

      ქლორირების/დაქლორვის მეთოდი ყველაზე გავრცელებულია როგორც კერძო ისე საზოგადოებრივ აუზებში, ვინაიდან არის ეკონომიური, სპობს თითქმის ყველა საშიშ ბაქტერიას და აქვს თვისება დიდი ხნით შეინარჩუნოს თავისი აქტივობა წყალში. ასევე ამუშავებს წყლის ზედაპირსაც (ოზონირებისგან,ულტრაიისფერი სხივებით დამუშავებისგან, ელექტროლიზისგან განსხვავებით, სადაც ის წყალი მუშავდება,რომელიც სადეზინფექციო მოწყობილობას გაივლის, ხოლო ზედაპირი ასე თუისე დაუცველი რჩება)

მისი წყალში გახსნის შემდეგ (РН (7,0-7,4) წარმოიქმნება 
ჰიპოქლორიტ–იონები და ქვექლორმჟავა (HClO_{3). წყალში მათ ჯამურ შემცველობას ეძახიან თავისუფალი ქლორს (მის დონეს)}

თავისუფალი ქლორი იწყებს წყალში არსებული პათოგენური მიკროორგანიზმებისა და 
სხვადასხვა დამაბინძურბელი ნაწილაკების განადგურებას. ამასთანავე ინადგურებს თავსაც და წარმოქმნის გარკვეულ აზოტშემცვლელ ნივთიერებებს (ორგანულ და არაორგანულ ქლორამინებს). ქლორამინების წარმოქმნის მთავარი მიზეზი კი აუზის მომხმარებლების მიერ წყალში შემოტანილი ამიაკის შემცველი და სოკოვანი ნაწილაკებია (თუნდაც ოფლი,შარდი,კრემები და სხვ) ამ "ქლორამინებიან ქლორს" უწოდებენ შეკავშირებულ ქლორს.(მისი დიდი კონცენტრაციის შედეგია მძაფრი სუნი, თვალებისა და კანის გაღიზიანება)

წყალში თავისუფალი ქლორისა და შეკავშირებული ქლორის ჯამურ შემცველობას უწოდებენ საერთო ქლორს.

წყალში თავისუფალი ქლორის შემცველობა,სანიტარული ნორმების მიხედვით,უნდა იყოს 0,3–0,5 მგ/ლ. რაც სპეციალური ტესტერების (DPD 1) საშუალებით შეგვიძლია შევამოწმოთ.


შეკავშირებული ქლორი კი (რომელიც გამოითვლება საერთო და თავისუფალი ქლორის სხვაობით) არ უნდა იყოს 1,2 მგ/ლ –ზე მეტი. (DPD 3) [საერთო ქლორის 1/3ზე მეტი]

ე.ი წყალში მუდმივად წარმოიქმნება ქლორირების ტოქსიკური ნივთიერებები (ქლოროფორმი;ქლორამინი) და ყოველთვის მოგვიწევს მათთან ბრძოლა.

უფრო დაწვრილებით ქლორამინების წარმოშობის შესახებ/ეს პროცესი შეიძლება დავყოთ რამდენიმე სტადიად:

1) მონოქლორამინის (NH2Cl) წარმოშობა, რომელიც სტაბილური PH დროს, არ იწვევს თვალებისა და კანის გაღიზიანებას, არის უფრო გამძლე.

2) დიქლორამინის (NH2Cl) წარმოშობა, რომელიც ძლიერი გამაღიზიანებელი ქმედებით ხასიათდება, თუმცა არასტაბილურია და შეიძლება განადგურდეს მარტივად. (ქლორის დამატებით ან სხვადასხვა უქლორო დამჟანგავი საშუალებებით რომლებიც აიროვან აზოტს გამოყოფენ)

თუმცა არასწორი ქლორირების დროს ( PH დაბალი დონე, საერთო ქლორის ძალიან მაღალი შემცველობა) ჭარბობს აზოტის ტრიქლორიდის (NH2C3) წარმოშობის პროცესი, რომელიც ყველაზე ძლიერი გამაღიზიანებელი ქმედებით გამოირჩევა ქლორამინთა შორის.
 თუ წყალში ძალიან ბევრი სოკოვანი ბუნების (ცხიმი,ოფლი, კრემი დასხვ.) ორგანული დამაბინძურებელი შენაერთია, მაშინ ქლორით დაჟანგვის დროს წარმოიქმნება უკვე ორგანული ქლორამინები, რომლებიც გაცილებით მყარი და სტაბილურია, გამოირჩვა გამაღიზიანებელი ქმედებით და რაც მთავარია ქლორი ვეღარ ანადგურებს მას, პირიქით, უფრო აძლიერებს.
ამ პრობლემის მოგვარება შეიძლება უფრო ძლიერი დამჟანგავი საშუალებებით (მაგ. ოზონირება), აქტივირებული ნახშირის ფილტრით და აუზის დატვირთვის შემცირებით.


ქლორირებით არ ნადგურდება სპორის წარმომქმნელი მიკროორგანიზმები (მაგ.,ოზონირებასთან განსხვავებით)

წყალში ქლორის მუდმივი შემცველობის შედეგად გარკვეული პათოგენური მიკრობები იწყებენ ამ კონცენტრაციასთან ''შეჩვევას'', ამიტომ ზოგჯერ გვიწევს დეზიფენქციისას ქლორის  დოზის გაზრდა (შოკური ქლორირება) [დაახლ. 5ჯერ.]

წყლის გაუსნებოვნებისას ყველაზე ხშირად იყენებენ პრეპარატებს, რომლებიც დაფუძნებულია შემდეგზე:

1. ქვექლორმჟავის მარილები – დაფუძნებულია ჰიპოქლორიტზე

2.ქლორწარმოებული იზოციანურის მჟავა – ქლორ–იზოციანურიტზე

3.სადეზინფექციო საშუალებები დაფუძნებული ჰიპოქლორიტზე.

ჰიპოქლორიტები არაორგანული მარილებია რომლებიც არ შეიცავენ ქლორის ისეთ ორგანულ სტაბილიზატორებს(იზოციანურის მჟავას), რომლებიც ხელს შეუშლიდნენ ქლორის ნაადრევ დაშლას განსაკუთრებით ღია აუზებში, მზის/ მაღალი ტემპერატურის გამო.


ნატრიუმის ჰიპოქლორიტზე დაფუძნებული სადეზინფექციო საშუალებები:

წარმოადგენენ მომწვანო–მოყვითლო გამჭვირვალე სითხეებს, შენახვის ვადით 6 თვემდე. შეიცავენ 12% აქტიურ ქლორს. ტუტოვანი სითხეებია (PH 12-13) ამიტომ მოგვიწევს ასევე  PH მინუსის ხმარებაც.

ლითიუმის ჰიპოქლორიტზე დაფუძნებული სადეზინფექციო საშუალებები:

ეს მშრალი პრეპარატია, შენახვის ვადით 2 წლამდე, შეიცავს 20–25% აქტიურ ქლორს.
ადვილად იხსნება წყალში, არ აქვს მძაფრი სუნი და ფაქტიურად გავლენას არ ახდენს PH ზე. მართალია ლითიუმის ჰიპოქლორიტში ნაკლებია აქტიური ქლორის შემცველობა კალციუმის ჰიპოქლორიტთან (60%) შედარებით, მაგრამ აქვს უპირატესობა – არ მოქმედებს წყლის სიხისტეზე.

იზოციანურიტზე დაფუძნებული სადეზინფექციო საშუალებები:

ქლორ–იზოციანურატები არის მშრალი ორგანული პრეპარატები შენახვის ვადით 3 წლამდე. მისი მთავარი კომპონენტია დიქლორიზოციანური მჟავის ნატრიუმის მარილი ან ტრიქლორციანურის მჟავა. 

დიქლორიზოციანურზე დაფუძნებული სადეზინფექციო საშუალებები შეიცავს აქტიური ქლორის 60%–ს. სწრაფად იხსნება წყალში. გამოიყენება სწრაფი "შოკური" ქლორირების დროს.

ხოლო ტრიქლორციანურზე დაფუძნებული სადეზინფექციო საშუალებები, ნელა იხსნებიან წყალში, შეიცავენ 90% აქტიურ ქლორს. გამოიყენება "უწყვეტი''/ ხანგრძლივი (ეს პროცესი ნიშნავს მაგ. სკიმერის კალათაში მოთავსებულ ქლორის ტაბლეტებს რომლებიც რამდენიმე დღე დნებიან და ინარჩუნებენ აქტიური ქლორის მუდმივ კონცენტრაციას წყალში) დეზინფექციისთვის. 

   ეს პრეპარატები უკვე შეიცავენ იზოციანურის მჟავას – ქლორის სტაბილიზატორს. მათი გამოყენებისას უნდა გავითვალისწინოთ რომ: წყლის გაუსნებოვნებისას თავისუფალი ქლორი, წარმოქმნილი ქლორ–იზოციანურის ჰიდროლიზის (რთული ნივთიერების დაშლა წყლის ზემოქმედების შედეგად) შედეგად, პათოგენური მიკრობებთან ბრძოლისას, მუდმივად იხარჯება.იზოციანურის მჟავა კი არსად არ ქრება, გროვდება წყალში და მისი ზედმეტი შემცველობისას მოქმედებს არა როგორც სტაბილიზატორი, არამედ პირიქით, აფერხებს ქლორს და შემდეგში ქლორ–იზოციანურის დამატებისას დეზინფექციის პროცესი კარგავს ეფექტურობას.

ასევე იზოციანურის მჟავის დიდი შემცველობამ შეიძლება შეცდომაში შეიყვანოს/უარყოფითად იმოქმედოს ავტომატური დოზირების სისტემებაზე (რომლებიც ასევე აკეთებს წყლის ანალიზს/რეგულაციას)

მოკლედ, უნდა ვაკონტროლოთ იზოციანურის მჟავის შემცველობა წყალში, და საჭიროების შემთხვევაში, შევამციროთ მისი რაოდენობა აუზში – ახალი წყლის დამატებით ან გამოვიყენოთ ისეთი ქლორის შემცველი საშუალება,რომლებიც არ შეიცავს იზოციანურის მჟავას და ასევე "სტაბილიზატორიც" – ცალკე.


წყლის გაუსნებოვნებისას ყველაზე ხშირად გამოყენებულ ქლორშემცველი პრეპარატების მთავარი ელემენტებია:

1. აიროვანი ქლორი (მას უფრო და უფრო იშვიათად იყენებენ, მართალია ეფექტურია თუმცა ამავდროულად საშიშია, მომწამველია და სპეციალურ ბალონებშია შეკუმშული რომელთანაც ყოველთვის განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენა გვმართებს.)
2. ქვექლოროვანი მჟავის არაორგანული მარილები – ჰიპოქლორიტი (ნატრიუმი კალციუმი, ლითიუმი)
3.ქლორწარმოებული იზოციანურის მჟავა – ქლორ–იზოციანურატები (დიქლორიზოციანურის მჟავის ნატრიუმის მარილი, ტრიქლორიზოციანურის მჟავა.





კალციუმის ჰიპოქლორიტის დოზაცია წყალში [Ca(ClO)2] როგორც წესი ხდება ხელით, მანამდე ვიღებთ რაიმე სუფთა ჭურჭელს და წინასწარ ვაზავებთ თბილ წყალში. ხელით იმიტომ რომ ავტომატური დოზაციის სისტემამ შეიძლება ბოლომდე ვერ გახსნას მშრალი აგენტი და გაჭედოს თავისივე ინჟექტორები,მფრქვევანები და ა.შ
იყიდება მშრალი სახით: ფხვნილი, გრანულები, ტაბლეტები. აქტიური ნივთიერებების კონცენტრაციაა 50–70%. ამ პრეპარატში არსებული კალციუმი ზრდის წყლის სიხისტეს.

ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი [NaClO], კი თხევადი სახით გვხვდება წარმოებაში, განკუთვნილია ავტომატური დოზაციის სისტემებისთვის, აქვს მიდრეკილება კოროზიისკენ. გაცილებით იაფია კალციუმის ჰიპოქლორიტზე.

არაორგანული თხევადი ქლორი დახურული აუზებისთვის/ ავტომატური დოზირების სისტემებისთვის გამოიყენება, ვინაიდან მზის ულტრაიისფერი სხივები უარყოფითად მოქმედებს მის აქტივობაზე წყალში.(აქტიურ ქლორს აქცევს შეკავშირებულად) ღია აუზის შემთხვევაში დამატებით საჭიროა სტაბილიზატორი – იზოციანურის მჟავის სახით ან ორგანული მშრალი ქლორი რომელიც ისედაც შეიცავს იზოციანურის მჟავას.

HClO – ქვექლოროვანი მჟავა; KClO– ჰიპოქლორიტი

HClO₂ – ქლოროვანი მჟავა; KClO₂– ქლორიტი

HClO₃ – ქვექლორმჟავა; KClO₃ – ქლორატი

HClO₄ - ქლორმჟავა;

აქტიური ქლორი Active chlorine (Residual chlorine) ქვექლოროვანი მჟავის კონცენტრაციის ბალანსი -[HClO]
თავისუფალი ქლორი Free chlorine Total residual chlorine (Total free chlorine) -[HClO] + [ClO-] + [Cl2]

შეკავშირებული ქლორი Combined chlorine [NH3-nCln]+[R-NH2-nCln]
остаточный хлор

საერთო ქლორი Total chlorine [Cl2]+[HClO]+[ClO-]+[NH3-nCln]+[R-NH2-nCln], 
სადაც R-ორგანული მოლეკულა; n=2 – დიქლორამინი;n=1 – მონოქლორამინი


Хлор благодаря своим окислительным свойствам проявляет также консервирующий эффект (эффект последействия), контролирует вкусовые свойства и запах воды, обесцвечивает ее. Все эти эффекты являются следствием соответствующих химических реакций между так называемым «активным хлором» и соответствующими неорганическими и органическими веществами.
Активный хлор – это содержание свободной хлорноватистой кислоты (HOCl) – одной из химических форм хлора, образующейся при растворении молекулярного хлора (Cl2) в воде: Cl2 + H2O = HOCl + HCl.
Активный хлор имеет сильные окислительные свойства. За счет разложения HOCl на свете или просто выше 30 °С образуется атомарный кислород: HOCl = HCl + O, который и проявляет сильное обеззараживающее действие, убивает микробы и разрушает их токсины. Активный хлор также обесцвечивает различные органические красители (искусственные и естественные).
Таким образом, при растворении в воде большая часть хлора расходуется на реакции с различными веществами и часть остается – это т.н. остаточный хлор. Остаточный хлор находится в виде смеси различных форм, которые в свою очередь относятся к свободному хлору (свободный остаточный хлор) и связанному хлору (связанный остаточный хлор). 
Хлор дезодорирует воду, окисляя сероводород и другие серосодержащие соединения (маркаптаны, органические сульфиды и др.):
H2S + 4Cl2 + 4H2O = H2SO4 + 8HCl
СH3SH + 3ClO-= СH3SO2OH + 3Cl-
R-S-R '+ ClO- R-SO-R' и/или R-SO2-R'
Хлорирование предупреждает рост водорослей, поддерживает чистоту фильтров и т.п. Ни одно из других альтернативных средств не может сравниться с хлором в универсальности и простоте использования.
Однако, при несоблюдении норм применения, а также без контрольных замеров уровня хлора хлорирование может быть опасным для здоровья человека и вредным для окружающей среды. Так, высокая концентрация хлора в бассейнах вызывает раздражение слизистых оболочек, появление неприятного запаха, а в воде может привести к отравлению. Слишком низкая концентрация хлора не обеспечивает должной дезинфекции и способствует распространению инфекций.
Поэтому контроль за содержанием хлора имеет важное значение для проведения обеззараживания питьевой воды и сточных вод, бассейнов. Контролировать этот показатель можно с помощью приборов – хлорометров. С информацией о хлорометрах можно ознакомиться на страницах лабораторного портала Labprice.ua.
Для измерения уровня хлора в любой воде подойдут водонепроницаемые хлорометры Ezodo 6741 и Ezodo 6742. Главное отличие этих хлорометров заключается в том, что хлорометр Ezodo 6741 определяет лишь уровень свободного хлора (диапазон 0-2,5 ppm), а хлорометр Ezodo 6742 – уровень свободного (0-2,5 ppm) и общего хлора (0-3,0 ppm) в воде. Измеряемые показатели очень важны для дезинфекции. Поскольку свободный хлор – это тот хлор, который еще не прореагировал с органическими и инфекционными загрязнителями и способен обезвредить их. Он обладает большой окислительной способностью, за счет которой и происходит обеззараживание воды. Уровень общего хлора – это общее количество связанного и свободного хлора. Содержание связанного хлора не должно превышать треть от уровня общего хлора.
Следует заметить, что владельцам бассейнов, кроме уровня хлора, измеряемого хлорометром, необходимо контролировать и такой параметр, как рН воды. От уровня водородного показателя зависит способность хлора дезинфицировать воду. Так, при высоком уровне pH (выше 7,6) несколько снижается уровень активного хлора, что снижает эффективность хлорирования.
При низком уровне рН равновесие процесса диссоциации хлора сдвигается в сторону образования выходного хлора, активнее выделяется из воды, вызывая появление резкого запаха: HOCl + H + + Cl-= Cl2 + H2O.
К тому же хлор (Cl2), который при этом выделяется, способен не столько окислять органические соединения, сколько хлорировать их, вызывая появление вредных для здоровья хлорорганических соединений. Т.е. показатель рН воды должен находиться в определенном безопасном интервале, что легко контролировать с помощью рН-метров.

ზოგადად ქიმიურ დეზინფექციაზე და მჟავა–ტუტოვანი ბალანსი

მარტო რეცირკულაცია და ფილტრაცია არაა საკმარისი იმისთვის რომ წყალი იყოს გამჭვირვალე, უსაფრთხო, მიკროორგანიზმების გარეშე. საჭიროა ასევე  წყლის ქიმიური დამუშავება. სადეზიფენქციო საშუალებები სპობენ ბაქტერიებს, სოკოს და ვირუსებს, ალგიციდი ხელს უშლის წყალმცენარეების ზრდას. არსებობენ ისეთი მცირე ზომის დამაბინძურებელი ნივთიერებები რომლებსაც ფილტრი ვერ იჭერს, ამიტომ საჭიროა კოაგულაცია ( ეს არის შედედება. მცირე ნაწილაკებს ერთმანეთთან აერთებს და ხდება იმ ზომის რომ ფილტრს უკვე შეუძლია მათი შეკავება)


წყლის დეზინფექციისთვის არსებობს რეაგენტული (ქლორირება, ოზონირება, ოლიგოდინამია, ბრომის გამოყენება, აქტიური ჟანგბადი) და ურეაგენტო (ულტრაიისფერი სხივები, ულტრაბგერითი, იონიზაცია, ლაზერული გამოსხივება, ელექტროიმპულსური განმუხტვა) მეთოდები. გვხვდება კომბინირებული ვარიანტებიც.


პირველ რიგში სანამ მათ კონკრეტულად განხილვას დავიწყებდეთ, საჭიროა ვიცოდეთ
ყველაზე მთავარი ფაქტორი PH, ლათინურიდან ითარგნება როგორც წყალბადის წონა (იგივე მჟავა–ტუტოვანი ბალანსი). როგორც ადამიანს ორგანიზმს სჭირდება ამ ბალანსის დაცვა, ისევეა აუზის წყლის შემთხვევაშიც თუმცა უფრო დიდი სიზუსტით.

PHის დონის განსაზღვრა ხდება ციფრებით 1–დან 14-მდე. ხოლო შემოწმება სპეციალური ტესტერის საშუალებით.

ჩვენთვის იდეალურია  დონეა 7,2 – 7,4  ან თუნდაც იყოს 7,0–7,6.

 7,8+ შემთხვევაში კი მნიშვნელოვნად მცირდება სადეზინფექციო საშუალებების ეფექტურობა, გაცილებით უარესად ტარდება კოაგულაციის პროცესი, ღიზიანდება კანი,თვალები, ჩნდება ნადები კედლებზე და ა.შ – ეს ნიშნავს იმას რომ PH გადასულია ტუტე რეაქციაში.

7,0 ქვევით კი იწყება მჟავე რეაქცია.იწყება მეტალის კოროზია(გამათბობელი,კიბე და ა.შ), იჭმევა ლესილი/გრუნტი, ასევე აფერხებს კოაგულაციას და აღიზიანებს თვალებს/ცხვირს, იწვევს კანის გამოშრობას, ფხანვას, სწრაფად აქრობს წყალში არსებულ ქლორს.

PH დონის ასაწევად ან დასაწევად/დასაბალანსებლად იყენებენ ქიმიურ საშუალებებს PH პლიუსს და PH მინუსს(ტუტესა და მჟავის შემცველ ნივთიერებებს).


ხელით PH დაკლებისას დაახლოებით 1,5 კგ PH- ფხვნილი 100მ3 წყალზე აგდებს 0,2 –ით.
რაც უფრო ხისტია წყალი მით უფრო მეტ დოზას მოითხოვს. უნდა გაიხსნას პლასმასის წყლიან ჭურჭელში , შემდეგ კი ეტაპობრივად მოისხას მთელ აუზზე. იგივეა PH+ შემთხვევაშიც.

PH- ასევე გამოიყენება კირიანი ნადებების/ნალექების მოსაცილებლად აუზის დამცავზე. უნდა გავხსნათ 200 გრ 5 ლიტრ თბილ წყალში.





ასევე არ იქნება ურიგო ვიცოდეთ რომ ხისტი წყალი უფრო ტუტოვანისკენ იხრება,ხოლო რბილი – მჟავისკენ.

ღია აუზებში წვიმის ან მძიმე ნალექის მოხვედრის შედეგად ეცემა PH დონე.

ფილტრი და მისი რეჟიმები

საერთოდ აუზებისთვის ფილტრების 3 ძირითადი სახეობაა. ესენია  კარტრიჯული, ქვიშის და დიატომიტის ფილტრები.ამ სამიდან, ქვიშის ფილტრი ყველაზე გავრცელებული და პოპულარულია ვინაიდან იაფია, მარტივი და ხარისხიანადაც წმინდავს წყალს. კარტრიჯული ფილტრი (დაბინძურებულ ფილტრს წმინდავენ ან ცვლიან ახლით) ქვიშის ფილტრთან შედარებით უკეთესად წმინდავს მაგრამ არა ისე როგორც დიატომიტის ფილტრი. დიატომიტი ესარის პატარა გაქვავებული ზღვის ორგანიზმები, მიკროსკოპული წყალმცენარეები.
დავიწყოთ პირველით.
არსებობს სხვადასხვა ზომის და ფორმის ქვიშის ფილტრები, მუშაობის პრინციპი კი ყველგან ერთია.

აქვს 6 პოზიციანი ვინტილი. (6-way valve) რეჟიმების შეცვლის წინ აუცილებელია გამოვრთოთ პომპა და ასევე დაველოდოთ სანამ მილებში დაწყნარდება წყალი.

პირველი მთავარი რეჟიმია FILTER - ფილტრაცია, ძირითადად ვამუშავებთ ამ რეჟიმში. ვიცით უკვე რომ ამ დროს აუზიდან წყალი პომპის საშუალებით ხვდება ფილტრში, სადაც იწმინდება და შემდეგ უბრუნდება ისევ აუზს. არ აქვს მნიშვნელობა ფუნქციონირებს აუზი თუ არა – ფილტრაცია ყოველთვის ჩართული უნდა იყოს. 

შემდეგი რეჟიმია BACKWASH.  აუზის დატვირთვის მიხედვით, ქვიშა საჭიროებს პერიოდულ გარეცხვას, დაბინძურების შედეგად ვეღარ ატარებს ისე თავისუფლად წყალს როგორც ადრე, და შესაბამისად წნევა(ფილტრს უყენია მანომეტრი) იზრდება.ამიტომ საჭიროა ჩავატაროთ ეს მოკლევადიანი პროცედურა. წყალი ამ შემთხვევაშიც პომპის საშუალებით ხვდება ფილტში, მაგრამ მოძრაობს ქვევიდან ზევით, შემდეგ კი მიედინება კანალიზაციაში.

პირველ რიგში ვთიშავთ პომპას, შემდეგ ვაწვებით სახელურს და ვაყენებთ გარეცხვის რეჟიმზე,

 ვრთავთ პომპას და ვაკვირდებით გამჭვირვალე (5–6სმ) კოლბას,

რომელიც 6-რეჟიმიანი ვინტილის ქვევით უნდა მდებარეობდეს. წყალი თავიდან მღვრიე იქნება,შემდეგ კი დაიწმინდება. ეს პროცედურა სადღაც 2–4 წუთი გრძელდება. ვთიშავთ პომპას.

ფილტრის გარეცხვის პროცედურის დამთავრებისთვის არის მესამე ვინტილი – 
RINSE. ამ დროს წყალი ზევიდან ქვევით მოძრაობს (ისევე როგორც ფილტრაციისას, მაგრამ მიედინება კანალიზაციაში და არა აუზში) და ტკეპნის/ამყარებს გარეცხილ ქვიშას. 

გადაგვყავს ამ რეჟიმში

 და ვრთავთ პომპას. ველოდებით 1 წუთი.

შემდეგ ისევ ვთიშავთ პომპას და ვაბრუნებთ ფილტრაციის რეჟიმზე და ვრთავთ.





მორჩა. ფილტრი გარეცხილია.დავაკვირდეთ წნევის მაჩვენებელს (მანომეტრს) რომელიც ნორმის ფარგლებში უნდა იყოს დაბრუნებული და ასევე აუზის წყლის დონესაც, ვინაიდან რაღაც პროცენტი (დაახლოებით 1,5–2%) კანალიზაციაში გავუშვით. 


შემდეგი რეჟიმებია – ცირკულაცია (RECIRCULATE / Circulation), როცა წყალი ფილტრის გვერდის ავლით ისევ უბრუნდება აუზს. გამოიყენება ქიმიური დამუშავების შემდეგ, როცა არ გვინდა რომ წყალი გავფილტროთ იქამდე სანამ კარგად არ შეერევა ქიმია. მიაქვს დაახლოებით 30 წუთი.

Waste (Drain)  - რეჟიმი აუზის დაცლისთვის ან წყლის დაკლებისთვის. წყალი ფილტრის გვერდის ავლით ჩაედინება კანალიზაციაში. საჭიროა ისე იყოს მოწყობილი ვინტილები რომ წყალი ფსკერიდან (ტრაპებიდან) ჩადიოდეს და არა ზევიდან.


Close (Winterize) – ეს რეჟიმი არის ტექნიკური სამუშაოებისთვის. ამ შემთხვევაში პომპა უნდა გამოირთოს.

წყლის გამათბობლები

აუზის წყლის ტემპერატურის ასაწევად და შესანარჩუნებლად იყენებენ ძირითადად ორი ტიპის გამათბობელს: თბომცვლელს ან ელექტრო გამათბობელს (ბოილერს).

ელექტრო გამათბობელი მონტაჟდება მარტივად, ცირკულაციის მილზე. გამდინარეა, აქვს 2, შემსვლელი და გამომსვლელი ხვრელი, ხშირად გამოიყენება პატარა ტევადობის (;ასაწყობ) აუზებზე, 15 ტონამდე. წყალი გაივლის კოლბის ფორმის უჟანგავმატერიალის რომელშიც ელექტრო სპირალები/ტენებია განთავსებული. მინუსი – წვავს ბევრ ელექტროენერგიას.

27 მ3 აუზისთვის, ამ ციფრიდან ვიღებთ 1/3–ს და გამოდის 9 კვტ/სთ სიმძლავრე.

პარამეტრები ყველა მწარმოებელისთვის თითქმის ერთნაირია 3,6,9,12,15,18 კვტ. ჩვენ ზუსტად 9 გამოგვივიდა მაგრამ სხვა, მაგ 9,4 შემთხვევაში ჯობია მომდევნო – 12კვტ სიმძლავრის ბოილერი.


თბომცვლელი (Heat Exchanger)

ესეც იგივე კოლბაა სპირალებით, თუმცა აქვს 2 შემსვლელი და 2 გამომსვლელი ხვრელი.
– 2 ცირკულაცია. ერთი აუზის წყლის და მეორე – გამათბობლის (მაგ. გაზის) გაცხელებული 90c მდე. როგორც სახლის რადიატორებში თბება წყალი და აქვს თავისი ცირკულაცია, ისევეა აქაც. აუზის წყალი თბება ამ რადიატორებში გავლის შედეგად, თან ისე რომ ქმნიან 2 დამოუკიდებელ სისტემას.

იმისთვის რომ პლასტმასის მილები არ გადახურდეს ფილტრის პომპის გამორთვის დროს, თბომცვლელს უყენებენ ცირკულაციის პომპას(გამომსვლელზე) და ელექტრომაგნიტულ კლაპანს (შემსვლელზე).

შერჩევის პრინციპი აქაც გავამარტივოთ და ჩვენი აუზის 27 მ3დან ავიღოთ 3/4. მივიღეთ 20,25. თბომცვლელებსაც სტანდარტული პარამეტრებით ამზადებენ: 3, 28, 40, 75, 120 კვტ.

წყლის ტემპერატურას რაც შეეხება. ფიზიკური დატვირთვისთვის სასურველია 23–27 გრადუსამდე გათბეს წყალი, ხოლო რელაქსაციისთვის,ჰიდროთერაპიისთვის, ბავშვებისთვის 30–32მდე. ასევე აღსანიშნავია რომ ჰაერის ტემპერატურა წყალთან შედარებით უნდა იყოს 2–3 გრადუსით მეტი, ვინაიდან ერთ ტემპერატურაზე წყალი გაცილებით სწრაფად ცივდება.

ქვიშის ფილტრისა და პომპის შერჩევა

გავერკვიოთ ფილტრაციაში. საიდან დავიწყოთ ფილტრაციისთვის საჭირო დანადგარების შერჩევა? პირველ რიგში უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს დანადგარი შედგება ორი მთავარი კომპონენტისგან – ეს არის თვითონ ფილტრი და პომპა (ნასოსი). ისინი სწორად უნდა შეირჩეს როგორც აუზთან, ისე ერთმანეთთან მიმართებაში. შეგახსენებთ რომ ლაპარაკია ქვიშის ფილტრებზე.

დავიწყოთ პომპით და არ დაგვავიწდეს რომ გვაქვს კერძო საცურაო აუზი. ჩვენ გვჭირდება ისეთი მოწყობილობა, რომელიც იქნება ფილტრაციისთვის მაქსიმალურად ეფექტური და ასევე ნაკლებად ხარჯიანი.

ცნობილია რომ გამაჯანსაღებელ აუზში წყლის მთლიან გაცვლას  6 საათზე მეტი არ უნდა სჭირდებოდეს. ანუ წყლის მთლიანი მოცულობა 6 საათში ან უფრო ნაკლებში, უნდა გადიოდეს ფილტრაციას. ეს პარამეტრი აღებულია სანიტარული კოდექსიდან და სწორედ ამის მიხედვით დავიწყებთ ფილტრაციის დანადგარის შერჩევას.

მაგალითი:

კერძო, დახურული აუზი. მოცულობა 27 კუბური მეტრი (მ3) (27 ტონა)

საჭიროა:
1. პომპის მწარმოებლობის განსაზღვრა (მ3/სთ)
2.ფილტრაციის სისწრაფის შერჩევა (მ/სთ)
3.ფილტრაციის ფართობის განსაზღვრა (მ2)
4.ფილტრაციის ფართობის მიხედვით დანადგარის შერჩევა.

ესეიგი, პირველ რიგში გამოვთვალოთ ჩვენთვის საჭირო პომპის სიმძლავრე:
ვყოფთ წყლის მთლიან მოცულობას – 27 მ3 (3მ X 6მ X1,5მ) [აუზის მოცულობის დასადგენად სიგრძეს ვამრავლებთ სიგანეზე და სიღრმეზე] წყლის მთლიანი გაცვლის დროზე, ანუ 6 საათზე. (27 : 6). მივიღეთ ფილტრის პომპის მინიმალური მწარმოებლობა. ჩვენს შემთხვევაში – 4,5 მ3/საათში.

შეიძლება ზუსტად ასეთი მწარმოებლურობის პომპა ვერ ვნახოთ, ამიტომ ვეძებთ ახლომდებარეს – ეს არის პომპა 6 მ3/სთ მწარმოებლობით. მთლიანი წყლის გაცვლის დრო კი მცირდება, მაგრამ ამ შემთხვევაში ეს უფრო უკეთესია – იზრდება ფილტრაციის ხარისხი .ასევე ჩვენ გაგვიჩნდა მწარმოებლურობის მარაგი, რომელიც შემდეგში კომპენსაციას მოახდენს სხვადასხვა წინააღმდეგობებზე, წნევებზე და ა.შ

შემდეგი ნაბიჯია ფილტრაციის სისწრაფის შერჩევა. ესეც არაა ძნელი, დავიწყოთ იმით რომ ნებისმიერი წყლის დაწმენდის ძირითადი მეთოდი არის მექანიკური ფილტრაცია, და რაც უფრო ნელა მოხდება ეს მით უკეთესია.ყველაზე იდეალური ვარიანტია გამოქვაბულის კედლებიდან წვეთების ტკაპატკუპი მიწისქვეშა ტბის ზედაპირზე, მაგრამ ჩვენ ეს არ გვჭირდება. ჩვენ გვინდა სწრაფად, ნორმალურ ფასად და ხარისხიანად.

საზოგადოებრივ აუზებზე ფილტრაციის სისწრაფეა 20დან 30 მ3/მ2/სთ. ანუ 20–30 კუბური მეტრი ( ტონა ) წყალი უნდა გადიოდეს ჩვენი ფილტრის 1 კვადრატული მეტრის ზედაპირის ფართობზე(მ2)  – 1 საათში.
 , ეს ნორმები განკუთვნილია საზოგადოებრივი აუზებისთვის და თუ მარტო ამით ვიხელმძღვანელებთ, ჩვენს აუზში, ამ მოწყობილობების დაყენების შემდეგ, ყოველ დღე შეძებს 50 მდე ადამიანი ბანაობას და თანხის ამოსაღებად მოგვიწევს აბონიმენტების გაყიდვა. შევამციროთ პარამეტრები მ/სთ–ზე.

ჩვენ გაქვს კერძო საოჯახო აუზი განსაზღვრული დატვირვით, როგორც წესი ასეთი აუზებისთვის ფილტრაციის სისწრაფე  50 მეტრი/საათში სავსებით საკმარისია. და კიდევ ერთი ფაქტი, Backwash-ის დროს (ეს არის 6 კლაპნიანი ფილტრის ერთ–ერთი რეჟიმი, როდესაც ხდება ფილტრის გარეცხვა დაგროვებული ჭუჭყისგან) სიჩქარე არ უნდა იყოს 50მ/სთ–ზე ნაკლები.ანუ საკმარისი იქნება ერთი პომპა როგორც ფილტრაციისთვის, ასევე Backwash-ისთვის – (დიდ აუზებში იყენებენ დამატებით,სარეზერვო პომპას).

მოკლედ გავიგეთ რომ ჩვენი აუზისთვის პომპის მწარმოებლობაა 6 მ3/სთ, ფილტრაციის სიჩქარე 50მ/სთ,
ეხლა ვარჩევთ ფილტრულ ტევადობას ჩვენი  6 მ3/სთ პომპისთვის.
დავადგინოთ რომელი ფილტრაციის ფართობი გვჭირდება იმისთვის რომ, 6ტონა/სთ მწარმოებლობის პომპა ფილტრავდეს 27 ტონა წყალს 50მეტრი/საათის სიჩქარით.

გავყოთ პომპის 6 მ3/სთ ჩვენთვის საჭირო სიჩქარეზე – 50მ/სთზე. (6:50) მივიღებთ 0,12 მ2 – ეს არის ფილტრაციის ფართობი. ეს ნიშნავს რომ ფილტრის ზომა უნდა იყოს ესეთი, იმისთვის რომ მასში მოთავსებული გამწმენდი მატერიალის ფართობი იყოს 0.12მ2. ეხლა გადავიყვანოთ მოცემული ციფრები რეალურ ფილტრულ ტევადობაზე. ფილტრულ ტევადობას უნდა ჰქონდეს განსაზღვრული დიამეტრის წრიული ფორმა. და აქ არის ყველაზე საპასუხისმგებლო მომენტი – ვიხსენებთ სკოლის პროგრამას და მასთან ერთად წრის ფართობს.
ვიღებთ ფილტრული ტევადობის ყველაზე პატარა დიამეტრს მაგ. D = 400 მმ ან 0,4მ.
ვყოფთ დიამეტრს ნახევარზე რომ მივიღოთ რადიუსი R=0,2 მ. ეხლა შევხედოთ წრის ფართობის ფორმულას და გამოვთვალოთ 0,2 x 0,2 x 3,14 = 0,1256 მ2. როგორც ვხედავთ ფილტრული ტევადობა ჩვენთვის შესაფერისია. შეგვიძია შევამოწმოთ რეალურად რომელი ფილტრაციის სიჩქარე გამოგვივიდა – პომპის მწარმოებლობა (6) გავყოთ ფილტრაციის ფართობზე 0,1256 და მივიღებთ 47,77 მ/სთ. თითქმის 50მ/სთ. დიდი განსხვავება არაა და შესაბამისად ხარისხზეც დიდად არ იმოქმედებს.

თუ მოგწონთ ფორმულები, დიამეტრის ფილტრის გასაგებად გამოიყენეთ: D_ფ=2√(S_ფ/3,14).სადაც D_{ფ – ფილტრული ტევადობის დიამეტრი მეტრებში და}
S_{ფ – ჩვენთვის უკვე ცნობილი ფილტრაციის ფართობი (0,12 მ2)}

მთლიანი ფორმულა:D_ფ=2√(P_პ/(V_ფ.3,14))სადაც, P_{პ – პომპის მწარმოებლობა და} V<sub>ფ – ფილტრაციის სიჩქარე. 



ესეც ასე. ფილტრი და პომპა შერჩეულია. პომპა – 6 მ3, ფილტრი 400მმ დიამეტრით.</sub>

კიდევ ერთი რამ რაც ფილტრთან კავშირშია, ესაა კვარცის ქვიშა – გამწმენდი მატერიალი. წესით ფილტრის კორპუსზე უნდა იყოს მითითებული კვარცის ქვიშის რაოდენობა კილოგრამებში. ასევე მითითებული უნდა იყოს ფრაქციის დიამეტრიც. გამონაკლისის შემთხვევაში ფრაქციის უნივერსალური ზომებია 0,5–1 მმ. ხოლო ჩვენი ვირტუალური 400მმ დიამეტრის ფილტრისთვის საკმარისი იქნება 50კგ ქვიშა. იყიდება 25კგიანი ტომრებით. თუმცა თუ ვთქვათ 80 კგ გჭირდებათ, ზედმეტი მაინც არ იქნება რომ იყიდოთ 100 იმიტომ რომ ფილტრის გარეცხვის დროს მცირე ნაწილი მაინც აკლდება და კარგი იქნება რეზერვში თუ გექნებათ ცოტა.

სკიმერი და წყალქვეშა მტვერსასრუტი

სკიმერი (Skimmer) ეს არის მოწყობილობა რომელიც არეგულირებს წყლის დონეს, მისი საშუალებით აუზიდან წყალი გაედინება ფილტრაციის სისტემებისკენ.

თავსახურს თუ ავხდით, დავინახავთ კალათას სადაც გროვდება წყლის ზედაპირული ნაგავი.(დაახლოებით ასეთივე კალათა აქვს პომპის ფილტრსაც, რომელიც დამატებით დაზღვევას 

აკეთებს)

სკიმერის კალათაში ასევე შეიძლება ჩავაწყოთ ქლორის ხსნადი ტაბლეტები წყლის დეზინფექციისთვის.

 უყენდება სპეციალური სახურავი წყალქვეშა მტვერსასრუტისთვის.

მტვერსასრუტი საჭიროა იმისთვის რომ ფსკერზე არსებული დაბინძურება მოვაშოროთ,რასაც სკიმერის კალათა ვერ იჭერს/რაც არ ტივტივებს.

პრინციპი მარტივია, , ფილტრის რეჟიმი ამ დროს ფილტრაციაზე უნდა იყოს დაყენებული. პომპის საშუალებით წნევა წყალს ქაჩავს ქვევით. ისევე როგორც სახლის მტვერსასრუტი იწოვს ჰაერს, ამ შემთხვევაში წყლის მტვერსასრუტი იწოვს ნეტა რას? წყალს. რომელიც გაივლის შემდეგ ქვიშას და დაუბრუნდება უკვე გაწმენდილი ისევ აუზს.

პირველ რიგში შლანგი უნდა გავავსოთ წყლით, ვინაიდან შლანგი წყლის მაგივრად ჰაერს შეიწოვს, და პომპის საშუალებით შეიტანს ფილტრში, ამ ყველაფერმა კი პომპა შეიძლება გამოიყვანოს მწყობრიდან. (ფილტრს აქვს ასეთი შემთხვევებისთვის პატარა ვინტილი ჰაერის გამოსაშვებად).
უბრალოდ ჩაუშვით შლანგი წყალში და გამოდევნეთ ჰაერი. ერთი ბოლო რომელზეც ჯაგრისია მიმაგრებული წყალში უნდა იყოს, ხოლო მეორეს გაუკეთეთ თავსახური და სწრაფად დაამაგრეთ სკიმერის ბადეზე. ამ დროს შეიძლება ცოტა ჰაერი შეგვეპაროს მაგრამ არაუშავს.
შემდეგ კი დავიწყოთ აუზის ფსკერის დასუფთავება, ისევე როგორც სახლში, ოღონდ შედარებით ნელი ტემპით, ისე რომ წყალი არ აამღვრიოთ. წყლის ქვეშ, ჯაგრისთან, ხელით მიტანით მივხვდებით თუ რამდენად კარგად იწოვს წყალს/დამაბინძურებელ ნაწილაკებს. თუ წნევა ძალიან სუსტია და ვერ ახერხებს ნადების კარგად მოშორებას ე.ი პრობლემა პომპაშია. შეიძლება აუზს ჰქონდეს 2 სკიმერი, ერთის გადაკეტვით შეგვიძლია გავზარდოთ სიმძლავრე. ან შეიძლება ფილტრში შეგვეპარა დიდი რაოდენობით ჰაერი და საჭიროებს გამოშვებას.

დასუფთავების შემდეგ, კიდევ 2–3 საათი ამუშავეთ ფილტრაციის რეჟიმზე. ( განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში როცა კოაგულანტი (ქიმია) არის ჩასხმული) შემდეგ კი გარეცხეთ ფილტრი.

ზოგადად აუზის სტრუქტურაზე

კერძო აუზების სისტემა როგორც წესი ასეთია: წყალს ქვევით ქაჩავს ნასოსი, (წყალი ჩადის როგორც სკიმერიდან, ასევე ტრაპიდან) და შეაქვს ფილტრში,რომელიც სავსეა კვარცის ქვიშით.გაივლის ამ ქვიშას, ანუ დაიწრიტება, (ყველაზე შესაფერისი სიტყვაა) და შემდეგ შედის გამათბობელში საიდანაც უკვე თბილი უბრუნდება აუზს. და მერე ისევ თავიდან, ანუ მუდმივი რეცირკულაციაა..თან თბება თან სუფთავდება. ასეთი ტიპის აუზს ცირკულაციის მიხედვით ეწოდება სკიმერული აუზი.

ესეიგი, სკიმერული აუზის შემადგენელი ნაწილებია თვითონ სკიმერი, მფრქვევანები,
ფსკერის ტრაპი, 6 კლაპნიანი ფილტრი, ფილტრის ტუმბო, გამათბობელი, ელექტრო კარადა/ავტომატური გამომრთველი, ჩართვის და გამორთვის თაიმერი (კვების წყარო, იმისთვის რომ ტუმბომ პერიოდულად დაისვენოს),და ფსკერის გასუფთავებისთვის წყალქვეშა მტვერსასრუტი.





არსებობს მეორე ტიპი – გადმომდინარე (overflowing/переливной) აუზი. რომლის კონსტრუქცია სკიმერულ აუზზე უფრო რთულია, და კერძო აუზებისთვის ფუფუნებად მიიჩნევა, ხოლო საზოგადოებრივი აუზებისთვის კი აუცილებელია.

გადმომდინარე აუზს კიდეებზე აქვს ე.წ ჟოლოფები, ქართულად წყალშემკრები, გადადინების ღარი. იქიდან წყალი მიედინება სპეციალურ ავზში, სადაც ხდება ზედაპირული დაბინძურებისგან გაწმენდა.წინა შემთხვევაში სკიმერი ასრულებდა ამ ფუნქციას (სკიმერს აქვს ბადე, რომელიც არ ატარებს მსხვილ ზედაპირულ ჭუჭყს,მაგ. თმებს, საღეჭ რეზინას, ლეიკოპლასტირს, ფოთლებს,მწერებს და ა.შ). ხოლო ამის შემდეგ უკვე გაივლის ფილტრაციას, დოზაციას, დეზინფექციას, გათბება და დაბრუნდება უკან.

ესეიგი მთავარი განსხვავება ისაა რომ [უფრო მეტი მომხმარებელია და შესაბამისად წყლის ზედაპირული დაბინძურებაც უფრო მეტია.] სკიმერულ ვარიანტში მოგვიწევდა მოცდა, სანამ მაგ.მოტივტივე თმა მიაღწევდა სკიმერამდე. ამ შემთხვევაში წყლის დონე აწეულია ბოლომდე,შესაბამისად ზედაპირული ნადები გადაედინება კიდეებზე სადაც ჟოლოფის მეშვეობით პირდაპირ ხვდება ფილტრში/ბადეში.

 დანარჩენი სქემაზე

#2 უკეთესად რომ წარმოვიდგინოთ

.

#3

რეკომენდირებულია დავაყენოთ პომპა ისე რომ, რომ 8–12 საათში აკეთებდეს წყლის მინიმუმ 2–3ჯერ ცირკულაციას.

ზოგადად წყალზე

წყალი — წყალბადის ოქსიდი (H₂O), უსუნო, უგემო და უფერული სითხე (სქელ ფენებში ან აპარატურით დაკვირვებისას ცისფერია)


გსმენიათ ალბათ წყლის ხასიათები – ხისტი და რბილი. წყლის სიხისტე (DH) განისაზღვრება წყალში გახსნილი კალციუმისა (Са) და მაგნუმის (Mg) მარილებით. მათი უმნიშვნელო შემადგენლობისას წყალს რბლის უწოდებენ და თუ წყალში მათი რაოდენობა მომატებულია, წყალს ხისტს უწოდებენ. ძირითადი ფაქტორი, რომელიც წყლის სიხისტეს განაპირობებს - მასში კალციუმის და მაგნიუმის შემცველი მთის ქანების გახსნაა.  ზედაპირული წყლები უფრო რბილია, ვიდრე მიწისქვეშა.  ზედაპირული წყლების სიხისტე სეზონზეა დამოკიდებული, რომელიც მაქსიმუმს ზამთარში აღწევს. სიხისტის მინიმალური მაჩვენებელი წყალდიდობების და თოვლის დნობის პერიოდშია, როდესაც ნიადაგში დიდი რაოდენობის წვიმის ან დამდნარი თოვლის გამო მომატებული წყალი ხვდება.

DH სკალით წყლის სიხისტე იზომება შემდეგნაირად:

თბილისში მაგ.რბილი წყალია, მაღალმთიან ადგილებში უფრო ხისტი – ალბათ შეგიმჩნევიათ რომ საპონი ძნელად შორდება, წყალი დიდხანს დუღდება.


ჰო, რაც აუზთან კავშირშია: რბილი წყალი შედარებით ადვილი და ეკონომიური მოსავლელია ვიდრე ხისტი.

ზოგადად

თანამედროვე აუზი – ეს არის მაღალტექნოლოგიური კომპლექსი, რომელიც შესდგება არამარტო წყლისგან და სიღრმისგან (რაც ერთი შეხედვით ჩანს) არამედ კიდევ უამრავი სპეციალური მოწყობილობისგან. მსოფლიო მასშტაბით ასეულობით ფირმა ამზადებს პროდუქციას წყლის ფილტრაციისა და დამუშავებისთვის, სამკურნალო, სპორტული,გასართობი თუ დეკორატიული მიზნებისთვის.
   ბოლო წლების განმავლობაში საქართველოში მკვეთრად გაიზარდა საცურაო აუზთა რაოდენობა, როგორც საჯარო ასევე კერძო. რაც შეეხება მათ მოვლას, ამ პროფილით ფუნქციონირებს სულ რამდენიმე კერძო ფირმა. შესაბამისად კონკურენცია დაბალია და ფასები მაღალი. მოკლედ აკადემიურად წერას აღარ შევეცდები და გავაგრძელებ გონზო ლექსიკით.
    კომერციულ აუზებს კიდევ არაუშავს, კომერციულად მიხედავენ თავს და კერძო აუზის მფლობელები თუ მსურველები იძულებულნი არიან ყველაფერზე დათანხმდნენ რასაც ეტყვიან, და ეტყვიან რას– რაც ზევით დავწერე – ეს არის მაღალტექნოლოგიური კომპლექსი რომელიც შესდგება არამარტო წყლისგან და სიღრმისგან (რაც ერთი შეხედვით ჩანს) არამედ კიდევ უამრავი სპეციალური მოწყობილობისგან... მშენებლობის ხარჯები,მოპირკეთება, სისტემის აწყობა ,ფილტრი, მილები, სკიმერები, მფრქვევანები ა.შ. .ამის გარდა ჩვენ გვყავს გამოცდილი სპეციალისტები რომლებიც პერიოდულად შეამოწმებენ წყლის სისუფთავეს, აიღებენ სინჯებს, გააკონტროლებენ მჟავა–ტუტოვან ბალანს, გააკეთებენ წყლის დეზიფენქციას, გააქრობენ ორგანულ ჭუჭყს, და ეს ყველაფერი თქვენი და თქვენი ბავშვების უსაფრთხოებისთვის....




მე არ ვამბობ რომ ამ ადამიანების კვალიფიკაცია დაბალია ან მაღალი.უბრალოდ სასურველია ვიცოდეთ რაში ვიხდით ფულს, ნამდვილად ვართ თუ არა დაზღვეულნი.

რეალურად ყველაფერი არის ძალიან მარტივი. არაა აუცილებელი ვიყოთ ჰიდროლოგი , ქიმიკოსი ან ფიზიკოსი.სკოლის პროგრამის 1% საკმარისია რომ ყველაფერი გავაცნობიეროთ.

მოკლედ ამ ბლოგში იქნება ყველა ის ინფორმაცია რაც კი რამენაირად უკავშირდება საცურაო აუზს და რაც მთავარია ქართულად. შევეცდები კარგად დავალაგო პოსტები , ზოგ პოტენციურ მკითხველს შეიძლება ნასოსის მწარმოებლურობის ფორმულა აინტერესებდეს ზოგს უბრალოდ წყლის ფერი.
ასევე გარკვეული ტექსტი იქნება ,,მოპარული'' სხვა საიტებიდან ან თარგმნილი ქართულ ენაზე. მაგ. ზემოთ ნახსენები ნასოსის მწარმოებლურობის ფორმულა და სხვა არაინტელექტუალური საკუთრებანი.