საცურაო აუზის მოვლა f search engine s

 აუზი ბასეინის ბასეინი მოვლა წყლის sacurao auzis movla basenis movla rogor mouarot როგორ მოუაროთ movuarot მოვუაროთ wyals tskals tsklis წყალს

პრობლემები და მათი მოგვარების ხერხები

პრობლემები

1. მღვრიე, რძისფერი წყალი.

2.მწვანე, მღვრიე წყალი, ლორწოვანი კედლები და ფსკერი,წყალმცენარეები.

3.ქლორის ძლიერი სუნი, თვალებისა და კანის გაღიზიანება

4.ხორკლიანი კედლები, მღვრიე ან რძისფერი წყალი

5.წყალი ძალიან ქაფდება

6.კოროზია

7. მწვანე გამჭვირვალე წყალი, ან ყავისფერი წყალი

8. თმები იღებება მწვანედ, შავი ლაქები აუზის კიდეებზე


სავარაუდო მიზეზები

1.
ა)ბევრი ორგანული დამაბინძურებელი ნივთიერება
ბ)მცირე რაოდენობის სადეზინფექციო საშუალება
გ)ფილტრის არასწორი მუშაობა

2.
ა)წყალმცენარეების ზრდა
ბ)წყალში ალგიციდის პატარა კონცენტრაცია

3.ძნელად გახრწნადი ნივთიერებების (ქლორამინების) დიდი რაოდენობა.

4.კირიანი ნალექის გაჩენა ძალიან მაღალი PH ან ტემპერატურის გამო.

5.ძალიან აქაფებული ალგიციდი, გამწმენდი საშუალებების ნარჩენები.

6. ძალიან დაბალი PH ან ქლორის მაღალი შემცველობა

7. რკინის არსებობა წყალში

8. სპილენძის არსებობა წყალში



პრობლემის მოგვარება

1. შოკური ქლორირება, კოაგულაცია, ფილტრის გაწმენდა.

2. მექანიკური ხერხით წყალმცენარეების მოშრება, ფილტრის გარეცხვა, შოკური ქლორირება/ კოაგულაცია. ალგიციდის ორმაგი დოზა.

3. წყალში ქლორის შემცველობის შემოწმება. თუ თავისუფალი ქლორის კონცენტრაცია აღმოჩნდება 0,3 მგ/ლ ქვევით მაშინ საჭიროა შოკური ქლორირება, პარალელურად ახალი წყლის დამატება, კოაგულანტის გამოყენება.

4.მექანიკურად კირიანი ფენის/ნადების მოშორება ჯაგრისით, ფსკერზე მტვერსასრუტით. თუ ძნელად შორდება მაშინ სპეციალური ქიმიაა საჭირო.

5.ახალი წყლის დამატება ფილტრის გაწმენდის შემდეგ.

6. PH დონე დავაყენოთ 7,2ზე, დავამატოთ ახალი წყალი, PH დაგდებისთვის არ გამოვიყენოთ მარიმჟავა.

7.აქაც დავაბალანსოთ PH. რკინის მოშორებისთვის კოაგულანტი

8. აქაც იგივე რაც მე–7 პუნქტში.

ტესტერები

წყლის ხარისხის, მასში არსებული კონცენტრაციების შესამოწმებლად არსებობს უამრავი საშუალება.

მთავარი ვიცოდეთ PH დონე და ქლორის შემცველობა, განსაკუთრებით კერძო აუზებში.
წყლის სიხისტე, იზოციანურის მჟავა, აქტიური ჟანგბადი,ბრომი და სხვ. უკვე საჭიროემისამებრ.

პირველ სურათზეა წვეთოვანი ტესტერი

წითელ ფლაკონში ფენოლის სითხეა, ყვითელში OTO (orthotolidine). შუაში კი კოლბები წყლისთვის. ვავსებთ მათ აუზის წყლით,(წყალს ვიღებთ 15–20 სმ სიღრმიდან, ზედაპირიდან არა!) შემდეგ,წითელ თავსახურიან კოლბაში ვამატებთ 3–4 წვეთ ფენოლს, ხოლო ყვითელთავსახურიანში 3–4 წვეთ OTOს. ვანჯღრევთ. წყალი იცვლის ფერს, შემდეგ (სასურველია დღის შუქზე) ამ ფერს ვადარებთ გვერდებზე მოცემულ ფერებთან და იმის მიხედვით ვაკეთებთ ანალიზს. როგორც ხედავთ კონკრეტულად ეს ტესტერი არის PH, ქლორისა და ბრომისთვის. 3–1ში. არსებობს კიდევ სხვა, 5–1,6–1 და ა.შ

იგივეა პრინციპზეა ტაბლეტებიც,წვეთების მაგივრად. ოდნავ ძვირი ღირს და თითქოს უფრო ზუსტად ადგენს.

არის ასევე ტესტ–ჩხირებიც, ესეც მარტივ პრინციპზეა, ვყოფთ წყალში რამდენიმე წამით,შემდეგ ვიღებთ და ვადარებთ ფერებს.

ყველაზე ზუსტი კი ელექტრონული ტესტერია,(ჩინურებს არ ეხება) ვინაიდან თვალმა შეიძლება რაღაცპონტში მაინც მოგვატყუოს.თან უფრო ეკონომიურია ყოველდღიური შემოწმებისთვის, დროც ნაკლები მიაქვს. ილუსტრაცია არ იქნება ვინაიდან ერთმანეთისგან განსხვავებული ფორმებია წარმოდგენისთვის ძნელია რომელიმეს შერჩევა.

დამატებითი ქიმიური საშუალებები: კოაგულანტი/ფლოკულანტი და ალგიციდი

როგორც უკვე ვახსენეთ, ქვიშის ფილტრები მხოლოდ გარკვეული ზომის ნაწილაკებს იჭერენ. უფრო მცირე ნაწილაკებისთვის კი საჭიროა კოაგულაცია, იმისთვის რომ ერთმანეთს შეაწებოს და აქციოს ფილტრისთვის საჭირო ზომებად. ფლოკულაცია კოაგულაციის სახეობაა, რომლის დროსაც წარმოიქმნება ფხვიერი ფანტელივით აგრეგატები. კოაგულანტები ფლოკულანტებისგან (ფლოკი) განსხვავდება ფორმით, სიმკვრივით და წარმოქმნილი ნაწილაკების ზომით. პრაქტიკაში ამ განსხვავებას დიდ ყურადღებას არ აქცევენ, კოაგულანტებს ეძახიან ფლოკულანტებს და პირიქით.
კოაგულანტის შედეგად სუსპენზიური ნაწილაკები მსხვილდებიან და ფილტრი უკვე ადვილად იჭერს მათ. ფლოკულანტის შედეგად კი ესეთი ნაწილაკები ნალექოვან ფანტელებად იქცევიან, რომელსაც შემდეგ ფილტრი წმინდავს. საზოგადოებრივ აუზებში აყენებენ ფლოკის/კოაგულანტის დოზირების ავტომატურ სისტემებს, რომლებიც პერიოდულად იფრქვევიან მილში მექანიკურ ფილტრამდე.
ასევე არსებობს "შოკური" კოაგულაცია, როცა გამორთული პომპის დროს,დაწყნარებულ წყალში ამატებენ კოაგულანტს და რამდენიმე საათში, წარმოქმნილ ნალექს იღებენ წყლის მტვერსასრუტის საშუალებით. შეიძლება ასევე ცირკულაციის რეჟიმში. დაუშვებელია ფილტრაციისას.

ალგიციდი – ქიმიური პრეპარატია ჰერბიციდების ჯგუფიდან, განკუთვნილი წყალმცენარეების საწინააღმდეგოდ, წყლის ფერის შესანარჩუნებლად. ადამიანისთვის უსაფრთხოა. საჭიროა პერიოდულად ვამატოთ წყალში. მანამდეც, სანამ ცარიელ აუზს წყლით ავავსებდეთ, მისი კედლები უნდა დავამუშაოთ ალგიციდით, განსაკუთრებით ღია აუზებში.ალგიციდში დასველებული ნაჭრით გავწმინდოთ კუთხეები, კედლები, და შემდეგ უკვე ავავსოთ წყლით. თუ გვეზარება მაშინ "შოკური" დოზა გახდება საჭირო თავიდანვე.

იონიზაცია

იონიზაცია – ეს არის ნივთიერების უმცირესი ნაწილაკების განცალკევების პროცესი.ფილტრაციის სისტემაში მოთავსებულ
ელექტოდების ბლოკში, სუსტი დენის ზემოქმედებისას ხდება სპილენძის და ვერცხლის იონების გამოყოფა. წყლის ნაკადით ეს იონები ხვდებიან აუზში. ვერცხლის იონები ანადგურებენ ბაქტერიებს და ვირუსებს, სპილენძის იონები კი ხელს უშლიან წყალმცენარეების წარმოქმნას.ასევე წყალი სუფდავება სხვა ზედმეტი შენაერთებისგან.

+
პროლონგირების უნარი ( სპილენძის და ვერცხლის იონები დიდი ხნით რჩებიან აქტიურ მდგომარობაში და წმინდავენ წყალს, რაც ნაკლებად საჭიროს ხდის დამატებით დეზინფექციას ქიმიური რეაგენტებით, კერძოდ ქლორით.

აუზის წყლის ხარისხი შესაბამისობაშია სასმელის წყლის ხარისხთან.

იონიზატორისა და ოზონატორის კომბინაცისას შეგვიძლია საერთოდ გამოვრიცხოთ ქლორი. (დიდი ზომის აუზების გარდა)

არ აქვს სუნი,ალერგიული რეაქცია, არ აღიზიანებს კანს/თვალებს

სპილენძის იონები ასევე ასრულებენ კოაგულანტის ფუნქციას.

–
ბოლომდე არარის შესწავლილი მეტალის იონების ზემოქმედება ადამიანის ორგანიზმზე.
დიდ აუზებში მაინც საჭიროა დამატებით ქლორი
იონიზაციის სისტემა ცუდად ეწყობა სხვა სადეზინფექციო სისტემებთან.

ყველაზე გავრცელებულია იონიზაცია+ქლორირება, იონიზაცია+ოზონირება უფრო ნაკლებად ვინაიდან გაცილებით ძვირი ჯდება.

ელექტროლიზი და ულტრაბგერითი მეთოდი

ესეც თანამედროვე მეთოდია. მარილის ელექტროლიზის სისტემებში ქლორშემცველი რეაგენტი გამომუშავდება ჩვეულებრივი სუფრის მარილის (NaCl) ხსნარისგან. ელექტროლიზი ეს არის ფიზიკო–ქიმიური პროცესი, როცა სითხე (ელექტროლიტი), ელექტრული დენის ზემოქმედებისას იშლება დადებით და უარყოფით იონებად.

არსებობს მარილის ელექტროლიზზე დაფუძნებული სისტემის ორი ვარიანტი:

1.ელექტროლიზური მოწყობილებები, რომლებიც მუშაობენ გამდინარე ელექტროლიზის მეთოდით. აუზის წყალს უმატებენ მცირე რაოდენობით მარილს, იმისთვის მარილის ელექტროლიზის შედეგად გამომუშავდეს ძლიერი სადეზინფექციო საშუალება გაჯერებული აქტიური ქლორით. ამ დამჟანგავს თავისი მისიის შესრულების შემდეგ, შეუძლია ისევ უკან გადაიქცეს მარილად.
ე.ი აუზიდან წამოსული "დამარილებული" წყალი გაივლის ელექტროლიზერში; ელექტროქიმიური რეაქციისას წარმოიქმნება ახალი ქიმიური ელემენტები და შენაერთები – ქვექლოროვანი მჟავა(HClO),რომელიც დაჟანგვის მეთოდით სპობს ორგანულ ნივთიერებებს (მიკრობებს ბაქტერიებს ვირუსებს წყალმცენარეებს), წარმოადგენს წყალბადის (H2) რეაქციის პროდუქტს, რომელიც მოივლის მთლიან წყლის ზედაპირს, ასევე თავიდან მიღებული რეაქციის შედეგად დარჩენილი კომპონენტების NaOH და HCl მარილი (NaCl) და წყალი(H2O). ელექტროლიზის პროცესში ამ დროს მარილი განმეორებით გამოიყენება  და რეაქციის ციკლი იწყება თავიდან.
ქლორამინები ელექტროდებთან გავლისას ნადგურდებიან და გამოყოფენ ქლორს რომელიც შემდეგ თავიდან იქნება გამოყენებული.

2. ელექტროლიზური მოწყობილობები, რომლებიც გამოიმუშავებენ ქლორს ცალკე,რაიმე ტევადობაში. ამ დროს აღარ გვჭირდება მარილის ჩამატება აუზში. აიროვანი ქლორი წარმოიქმნება სუფრის მარილის ელექტროლიზის შედეგად სპეციალურ განყოფილებაში, შემდეგ კი მკაცრი დოზებით მიეწოდება აუზს. წყალში წარმოიქმნება ნატრიუმის ჰიპოქლორიტი.

+
ქლორირების ეფექტურობა.
ეკონომიურობა (სუფრის მარილის ხარჯი).
არ გვხდება ქლორი გადაჭარბებული დოზით, ვინაიდან ქლორი თანდათანობით გამომუშავდება.
საჭირო კონცენტრაციის შენარჩუნება სენსორების საშუალებით რომლებითაც აღჭურვილია ესეთი ტიპის სისტემები, რომელებიც უწევენ კონტროლს ქლორის შემცველობასაც და საჭირო რაოდენობით ქლორის გამომუშავებას დეზინფექციისთვის.
მცირე რაოდენობის მარილი კი სასარგებლოა კანისთვის და ზოგადად ჯანმრთელობისთვის, ანტისეპტიკადაც ხომ ითვლება.

–
წყლის ზედაპირი რისკის ფაქტორის ქვეშ რჩება, ვინაიდან წყლის დეზინფექცია ხდება მხოლოდ მოწყობილობაში გავლის დროს. ბეტონის აუზის შემთხვევაში კუთხეებში,პირაპირებში, ნაკერებში ბინადრობს ძალიან ბევრი ბაქტერია რომლებსაც მარტო ქლორის შოკური დოზები უშველის.
ეს მეთოდი გავრცელებულია როგორც კერძო და საზოგადოებრივ აუზებში.სასტუმროს /სანატორიული ტიპის დაწესებულებების აუზებში.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––

რაც შეეხება ულტრაბგერით მეთოდს, ამ დროს ხდება უჯრედის გარსის გახეთქვა ულტრაბგერით, რის შედეგადაც ორგანიზმი იღუპება. ასევე შეუძლია გარკვეული ქიმიური შენაერთების განადგურებაც.მასზე არ მოქმედებს ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა მღვრიე წყალი, ხასიათი და მიკროორგანიზმების რაოდენობა. უფრო რთული სისტემაა,ფასიც ძვირია, და ვინაიდან ერთ–ერთი უახლესი მეთოდია ჯერჯერობით იშვიათად გამოიყენება.

წყლის დამუშავება ულტრაიისფერი გამოსხივებით

ამ დროისთვის უი(ულტრაიისფერი) გამოსხივება ერთ-ერთი ყველაზე პერსპექტიული ურეაგენტო მეთოდია წყლის გაუსნებოვნებისთვის. უი გამოსხივებას შეუძლია შეაღწიოს უჯრედის კედელში, დნმ (დეზოქსირიბონუკლეინის მჟავა)/ რნმ (რიბონუკლეინის მჟავა)–მდე, შთანთქავს მათ ნუკლეოტურ ნაწილს, რის შედეგაც პათოგენური მიკროორგანიზმების დნმ/რნმ კარგავს გამრავლების უნარს.

უი გამოსხივება გამოირჩევა მაღალი ეფექტურობით პათოგენური მიკროორგანიზმების მიმართ, ბაქტერიებისა და ვირუსების წინააღმდეგ, შლის ორგანულ ნივთიერებებს.

მიკროორგანიზმებს არ უნვითარდებათ რეზისტანტულობა.
შლის ქლორამინებს.
უი დასხივება მაღალი დოზითაც, არ ცვლის წყლის ქიმიურ შემადგენლობას (დამჟანგავი მეთოდებისგან განსხვავებით), არ მიმდინარეობს მავნე ქიმიური შენაერთების წარმოქმნის გვერდითი პროცესი.
ეკონომიურია და უსაფრთხო.


უნდა ვაკონტროლოთ რკინის შემცველობა წყალში. საჭიროებისას უნდა გავწმინდოთ წყალი რკინისგან.
ზოგი ორგანიზმებს ახასიათებთ უი გამოსხივების მიმართ მდგრადობა.
თუ წყალში არსებობს მაღალდისპერსიული შენაერთი (ის რაც ძნელად იშლება), შეიძლება გადაეფაროს/ ერთგვარი ფარი გაუკეთოს სხვა მავნე მიკრობებს, რომლებიც ვერ მიიღებენ ულტრაიისფერ დასხივებას. ამ შენაერთების დასაშლელად იყენებენ სხვა ნივთიერებებს მაგ.ქლორს. წყლის ზედაპირიც ასევე დაუცველია,ვინაიდან მომენტალურად ასუფთავებს და არ გააჩნია პროლონგირების უნარი.
როგორც მიხვდით კომბინირებული მეთოდი აქაც იდეალური ვარიანტია, სადაც წყალი ჯერ დამუშავდება ქლორით, შემდეგ კი გაივლის ულტრაიისფერ სხივებს. საზოგადოებრივი აუზები ძირითადად კომბინირებულ მეთოდს იყენებენ, ხოლო კერძოებს შეუძლიათ ქლორის გარეშეც გაართვან თავი.

ოზონი

ოზონი წარმოადგენს აირს, ჟანგბადის ყველაზე აქტიური ფორმით. ითვლება ერთ–ერთ ყველაზე ძლიერ დამჟანგავად, სპობს ბაქტერიებს, სპორებს და ვირუსებს. ეს მეთოდი პრინციპში იგივეა რაც ბუნებრივი გზით გაწმენდილი წყალი, ოღონდ დასწრაფებულ ვარიანტში.

ოზონის ეფექტურობა გაცილებით მაღალია ვიდრე ქლორის ან ჟანგბადის. მაგ. პათოგენურ მიკროორგანიზმებს ანადგურებს 15–20 ჯერ, ბაქტერიების სპორულ ფორმებს 300–600–ჯერ სწრაფად ვიდრე ქლორი. პოლიომიელიტის ვირუსი კვდება ოზონის 0,45 მგ/ლ კონცენტრაციის დროს 2 წუთში, როცა ქლორის შემთხვევაში ორმაგი დოზის დროსაც კი მხოლოდ 3 საათში.
არ წარმოქმნის ქლორამინებს, შესაბამისად კანისა და თვალების გაღიზიანება გამოვრიცხეთ.ასევე არ ტოვებს არანაირ სუნს.
წყალს მატებს ცისფერ ელფერს (ქლორი– მწვანეს)
ზედმეტი დოზირება არ წარმოადგენს პრობლემას, ვინაიდან დამუშავების შემდეგ ოზონი იქცევა ისევ ჟანგბადად, ასევე არ წარმოქმნის არანაირ სხვა ზედმეტ შენაერთებს.

მინუსებს რაც შეეხება, ოზონს არ გააჩნია პროლონგირების (წყალში დიდი ხნით აქტივობის) უნარი ვინაიდან არასტაბილური აირია და სწრაფად იხსნება.
ეს მეთოდი უფრო ხარჯიანია ვიდრე ქლორით დამუშავება.
წყლის ზედაპირი ასევე რისკის ქვეშაა(როგორც მაგ. ულტრაიისფერი სხივებით დამუშავებისას), ვინაიდან გაუსნებოვნება ხდება მხოლოდ იმ წყლის რომელიც ოზონის სადეზინფექციო მოწყობილობაში გაედინება.
ტოქსიკურია შესუნთქვისას, კეტავს სასუნთქ გზებს და ამასთან ერთად ცეცხლსაშიშია/ფეთქებადია. ამიტომ ოზონთან მუშაობის დროს მაქსიმალურად უნდა გამოვიჩინოთ ყურადღება და დავიცვათ უსაფრთხოების ნორმები.

ყველაზე იდეალური ვარიანტია ოზონირებასთან ერთად მცირე დოზით ქლორის გამოყენებაც. ვინაიდან ქლორის კონცენტრაცია დაიცავს წყლის ზედაპირსაც და ხელს შეუშლის პათოგენური მიკროორგანიზმების გავრცელებას. ამ შემთხვევაში ქლორამინების წარმოქმნა მინიმუმამდე იქნება დაყვანილი, არ იქნება არც სუნი არც თვალების/კანის გაღიზიანება. როგორც წესი ამ კომბინირებულ მეთოდს იყენებს ყველა საზოგადოებრივი აუზი.

ბრომი და აქტიური ჟანგბადი

        ბრომირების მეთოდი ითვლება ქლორირების ალტერნატივად. ისევე როგორც ქლორი, ბრომიც ჰალოგენურია და ძლიერი დაჟანგვით (წყლის დამუშავებით) გამოირჩევა.

მოქმედებს მიკროორგანიზმების ფართო სპექტრზე, ბრომი კლავს ვირუსებს,ბაქტერიებს,სოკოებს, ხელს უწყობს წყლიდან ორგანული შენაერთების მოშორებას. უფრო ეფექტურია წყალმცენარეების საწინააღმდეგოდ, ასუფთავებს წყლის ზედაპირსაც.

მაღალ PHზე მაგ. 8,0ზე წყლის გაუსნებოვნების ეფექტურობა შეადგენს 86% როცა ქლორის შემთხვევაში ამ დროს 33%–ია.

ბრომირება არ მატებს წყალს სიხისტეს.
დიდი ხნით ინარჩუნებს აქტიურობას წყალში.
ბრომის შემცველი პრეპარატები არ აღიზიანებენ კანს და თვალებს.
ულტრაიისფერი სხივების მიმართ არიან რეზისტანტულები.
ბრომირების დროს არ წარმოიქმნება ტოქსიკური ნივთიერებები.
ბრომის შენაერთებს არ აქვთ სპეციფიური სუნი.

ეფექტურობით დგას ქლორისა და აქტიური ჟანგბადის შუა, ამიტომ ბრომი ყოველთვის ვერ უმკლავდება დიდი მოცულობის აუზებს. ფასიც გაცილებით ძვირია.

და სწორედ ამ ძვირადღირებულობის გამო, ყველა მისი დადებითი მხარეების მიუხედავად, არ არის იმდენად პოპულარული და ძირითადად გამოიყენება მცირე ზომის აუზებში/ სპა ჯაკუზებში.

წყლის გაუსნებოვნება აქტიური ჟანგბადის მეშვეობით

მოქმედების პრინციპი ასეთია: წყალში იფრქვევა ჟანგბადშემცველი რეაგენტი, რომელიც იხსნება, გამოყოფს ჟანგბადს და სპობს ბიოლოგიურ დაბინძურებებს. ეფექტურია მიკროფლორის წინააღმდეგ. არ აღიზიანებს თვალებს / კანს ვინაიდან არ წარმოშობს ქლორამინებს და სხვა მავნე პროდუქტებს.

წყლის 28 გრადუსზე მეტ ტემპერატურაზე დაჟანგვის ეფექტურობა მცირდება.
ქლორთან შედარებით უფრო ძვირია.მალე იშლება, ანუ მოკლევადიანი აქტივობა აქვს წყალში და შესაბამისად ითხოვს უფრო მეტ დოზებს.
ჟანგბადშემცველი რეაგენტის (წყალბადის ზეჟანგი/პერეკისი)გადამეტებული დოზირების შემთხვევაში კი ჯანმრთელობისთვის უფრო მძიმე შედეგებია მოსალოდნელი ვიდრე გადამეტებული დაქლორვის დროს.
ასევე საჭიროებს ხოლმე პერიოდულ ქლორირებას.
ეფექტურია დახურული, პატარა მოცულობისა და მცირე დატვირთვის მქონე აუზებისთვის.