მიკროორგანიზმებს არ უნვითარდებათ რეზისტანტულობა.
შლის ქლორამინებს.
უი დასხივება მაღალი დოზითაც, არ ცვლის წყლის ქიმიურ შემადგენლობას (დამჟანგავი მეთოდებისგან განსხვავებით), არ მიმდინარეობს მავნე ქიმიური შენაერთების წარმოქმნის გვერდითი პროცესი.
ეკონომიურია და უსაფრთხო.
უნდა ვაკონტროლოთ რკინის შემცველობა წყალში. საჭიროებისას უნდა გავწმინდოთ წყალი რკინისგან.
ზოგი ორგანიზმებს ახასიათებთ უი გამოსხივების მიმართ მდგრადობა.
თუ წყალში არსებობს მაღალდისპერსიული შენაერთი (ის რაც ძნელად იშლება), შეიძლება გადაეფაროს/ ერთგვარი ფარი გაუკეთოს სხვა მავნე მიკრობებს, რომლებიც ვერ მიიღებენ ულტრაიისფერ დასხივებას. ამ შენაერთების დასაშლელად იყენებენ სხვა ნივთიერებებს მაგ.ქლორს. წყლის ზედაპირიც ასევე დაუცველია,ვინაიდან მომენტალურად ასუფთავებს და არ გააჩნია პროლონგირების უნარი.
როგორც მიხვდით კომბინირებული მეთოდი აქაც იდეალური ვარიანტია, სადაც წყალი ჯერ დამუშავდება ქლორით, შემდეგ კი გაივლის ულტრაიისფერ სხივებს. საზოგადოებრივი აუზები ძირითადად კომბინირებულ მეთოდს იყენებენ, ხოლო კერძოებს შეუძლიათ ქლორის გარეშეც გაართვან თავი.
No comments:
Post a Comment